Blaufrankisch

Blaufrankisch is een rode wijndruif die zijn oorsprong vindt in Franken in het huidige Duitsland, waar het in de regio “blauwe wijn” betekent. Het komt oorspronkelijk uit Slovenië en is, samen met Zweigelt, een van de typische rode druivensoorten in Oostenrijk. Het produceert lichte, kruidige wijnen met een lichte zuurgraad en past perfect bij Oostenrijks-Hongaarse gerechten.

Blaufränkisch is een donkere druivensoort die in rode wijn wordt gebruikt. BlaufrANKISCH-wijnstokken zijn laatrijpe druivenrassen die op warmere locaties worden aangeplant.
Blaufrankisch is na Zweigelt de tweede belangrijkste rode druivensoort in Oostenrijk met 3.340 hectare, wat overeenkomt met 6% van alle Oostenrijkse aanplant in 2008. 807 hectare BlauFRANKISH in deze regio wordt aangeplant in de regio Neusiedlersee en 962 hectare buiten de Neuensee in de Hugelland regio in het aangrenzende heuvelachtige gebied.
Het grootste deel van de nieuwe Blaufrankisch komt uit Burgenland, dat ten zuidoosten van Wenen bij de Hongaarse grens ligt. De regio maakte deel uit van Hongarije tot een referendum in 1920, toen het overging naar Oostenrijk. De oorspronkelijke naam van de druivensoorten is Hongaars: Kekfrankos BlauFRANKISH.
Tegenwoordig wordt in Oostenrijk 3.009 hectare aangeplant, waarmee het na Hongarije de meest voorkomende rode variëteit is, waar 7.260 hectare met druiven wordt aangeplant. Druiven uit Italië, Frankrijk en Spanje gedijen over de hele wereld, maar Blaufrankisch blijft grotendeels dicht bij zijn oorspronkelijke thuisland.

De geschiedenis van Blaufrankisch

De geschiedenis van Blaufrankisch gaat terug tot de Middeleeuwen, maar de eerste definitieve vermelding van de druif werd pas in 1862 gemaakt. De naam Lemberger, veel gebruikt in de Amerikaanse wijnbouw, is ontstaan ​​in Duitsland in de 19e eeuw, toen het werd geïmporteerd uit Lemberg, een stadje. in Neder-Stiermarken (nu onderdeel van Slovenië), dat toen deel uitmaakte van het Oostenrijks-Hongaarse rijk.

Blue FRANKISH is ontstaan ​​in het Oostenrijkse rijk, waar het nog steeds wijdverspreid is.
In 1862 verscheen de naam Blaufrankisch op een tentoonstelling in Wenen. Het achtervoegsel “Frankisch” dateert uit de vroege middeleeuwen en werd in Duitstalige landen gebruikt om een ​​druivenfamilie aan te duiden die superieur was aan die van koning Karel de Grote. Het is waarschijnlijk dat rond 1900 BlauFRANKisch (of Blaufränkisch) in de regio begon te groeien.
Blaufrankisch betekent letterlijk “blaufränkisch”, een toespeling op de blauwachtige druiven en hun nobele druivenerfgoed. Vanwege de nauwe band met Frankenland, geloven sommige ampelografen dat BlaufrANKisch, of Blaufränkisch, is ontstaan ​​in een regio die zich uitstrekt van Dalmatië in Oostenrijk tot Hongarije. In Duitsland staat het bekend als de Blue Lemberger, vergelijkbaar met de versie gemaakt in Oostenrijk.

Er wordt aangenomen dat Blaufrankisch voor het eerst werd gedronken in de Middeleeuwen, maar de druif werd pas in 1862 genoemd in een gepubliceerd verhaal. Afhankelijk van het land wordt hij Lemberger of Franken genoemd. Een paar hectare groot, zowel in de Oude als in de Nieuwe Wereld, werd voor het eerst verbouwd in Oostenrijk en wordt nu beschouwd als de Pinot Noir van Oost-Europa.
Gezien de algemene beweging naar zuiverheid, transparantie en slankere, frissere wijnen, past Blaufrankisch moeiteloos. Fabrikanten proberen valse Lemberger- en Limburger-verenigingen te vermijden door hun druiven onder verschillende beschermde namen te noemen, zoals Blue Franc.